24 Şubat 2011

Artık kavuşma zamanı

Yarın sabah oğlumla kavuşmak üzere gidiyoruz hastahaneye.
O şuanda herşeyden habersiz içimde hıçkırmakta.
Bense hiç olmadığım kadar sakin ve rahatım.
Oda artık minik sahibini bekliyor...

22 Şubat 2011

Hamileliğimin son demleri...

Son 3 gün sanırım.Sanırım diyorum çünkü hala oğlumun kendiliğinden gelme ihtimali var.Ama artık ben dahil çevremdeki herkes 25 Şubat sabahına kilitlendik
Herşey hazır bende hazırım acaba oğlum hazır mı?Beni sezeryanda en çok düşündüren bu.Oğlum içimde her zamanki rutininde dururken birden bir el onu yukarı çekecek.Tuhaf bir düşünce belki ama doğal olmayan bir süreç gibi geliyor.Öff neyse şimdi bunları düşünmenin bir anlamı yok.Sağlıkla gelsinde başka bir şey istemem.

Daha şimdiden başlayan heyecanımı nasıl kontrol edeceğim bilemiyorum.Var mı bir bilen? o anı defalarca düşünüyorum daha düşünürken kalbim hızla çarpıyor gözlerim doluyor.

Geçen gece rüyamda oğlumu kucağımda gördüm.Hatta telefonda anneme ve kayınvalideme ben doğurdumda oğlumu seviyorum bile dedim de yürekleri ağızlarına geldi.Öyle gerçek bir rüyaydı işte.

Hamileliğimin şu son günlerinde kendime sordum nasıl bir hamilelik geçirdim diye?Bir çok hamile arkadaşıma göre aslında rahat bir hamilelikti.Mide bulantısı ne bilmedim.Bunun bana tek kötülüğü iştahımın sürekli artması oldu.İlk zamanlar bol bol uyudum son zamanlarda da uyuyamadım.Ne midem çok yandı ne de bir şeyden tiksindim.Ağrılarım son aylarda oldu ama dinlenecek vakit çoktu bende.

Duygu durumu olarak iyi idare ettim galiba.Nedensiz ağlamalarım olmadı mı oldu ama çabucak bastırdım Alınganlıklarım oldu ama dert etmedim hamilelikten dedim geçtim.Başaramadığım tek bir şey vardı.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk andan beri gelip içime oturan endişe hali.Hala da yok edebilmiş değilim.

Şimdi dileğim hamileliğim gibi doğumunda rahat geçmesi ve sonrasında yaşanması olası lohusa depresyonunu yaşamamak.Hamilelikte sevdiklerimle hiç sorun yaşamadım.En başta ortim olmak üzere herkes hep iyilikleri destekleri ile yanımdaydı umarım sonrasında da böyle olur.Çünkü dün birinden duydum "hamilelik günlerimi özlettirdiler çünkü ailede çocukla ilgili öyle sorunlar yaşadım ki" dedi.Ben genel olarak sakin bir insanımdır aynı sakin ve telaşsız halimle de oğlumuzu büyütmek istiyorum.

Planlar planlar....ne güzel düşünüyorum değil mi? ama bakalım yaşayıp göreceğim nasıl günler beni, bizi bekliyor.

20 Şubat 2011

Sobelendim: Uzun vadede yapmak istediklerim.

Sevgili Derya (http://baskahamile.blogspot.com/ )uzun vadede yapmak istedikleriniz nedir diye sormuş sobelemiş beni.

1. 3 kişilik hayatımıza kısa sürede adapte olmak
2. Çok özlediğim kıyafetlerimi tekrar giyebilmek
3. Oğlumla dolu dolu geçireceğim bir kaç yıldan sonra tekrar çalışabilmek
4. Araba kullanmayı artık becerebilmek
5. Bir gün kendi işlettiğim bir yerin sahibi olmak
6. Ortimle yeni yerler keşfetmeye oğlumuzu da aramıza katarak devam etmek.
7. Anneliğin çocuksu hallerimi yok etmesine izin vermemek
8.Bir kedi sahibi olmak
9.Deniz olan bir yerde yaşama hayalini gerçekleştirmek

Uzun uzun düşünsem kimbilir daha neler çıkardı ama ilk aklıma gelenleri sıralayım dedim.Başka cevaplamak isteyen olursa sobeeee....

15 Şubat 2011

Gözüm kulağım sende oğlum.

8 ay geçti bir şekilde şu 2 hafta geçmiyor.2 gündür sabah 5'ten sonra uyuyamıyorumda.Hareketlerim iyice zorlaştığından evde pek bir şey yapamıyorum.Bir o koltukta bir öbür koltukta kitap okuyorum film izliyorum.Evin içinde turluyorum.Tabii bu sırada oğlumun odasına girip bütün eşyalarını seviyorum.Duygusallıkta heyecanda en üst noktada.

Dün biraz ağrım vardı hah dedim belki gelir bugün bizim oğlan ama nerdee sonradan bir hareketlendi anca tekme attı hıçkırdı.Gerçi ortim kendini sezeryana yani 25 Şubat tarihine iyice hazırladı.Pek hoşuna gitti bu fikir ne güzel işte sakin sakin çantamızı alıp gideceğiz diyor.Ama ben her an olabilirmiş gibi düşünüyorum.Ne farklı bir heyecanmış.Hiç bir şeyi ve hiç kimseyi böyle beklememiştim.

Bir kere daha söylüyorum yok ben aramayacağım bu günlerimi.Geçen 1 yaşında kızı olan bir arkadaş halimi görünce özledim valla hamilelik günlerimi dedi ben gene anlayamadım neden özlenir ki dedim.Tamam hareketlerini hissetmek, içinde minicik bir canla her an birlikte olmak, çevrendekilerin seni şımartması, ara sıra naz yapmak bunlar çok güzel ama özlenir mi bilmem.Bakalım göreceğim çok büyük mü konuşuyorum yoksa?

11 Şubat 2011

Bekliyoruz oğlum seni...

Hani örmeyi bitiremeyeceğim düşünülen battaniye vardı ya bitirdim.Tabii pon ponlar konusunda anneannemden yardım aldım.Oğlumun el emeği göz nuru battaniyeside hazır yani :)
Bende hazırım.Eee..artık 37.haftayı bitirmek üzereyim.Hissediyorum oğlum iyice aşağıya indi ayaklarım davul gibi şiş.Hareketlerim iyice kısıtlandı.Ama oğlum maşallah tekmelere aynen devam ediyor.

Dün doktor kontrolü vardı.Neyse nst sonucu iyi çıktı.25 Şubat'a sezeryan günü verdi doktorumuz.Normal doğum çok istememe rağmen sezeryana gidiyoruz galiba.Artık niye diye sorgulamak canımı sıkmak istemiyorum.Doktorumuz neyi uygun görüyorsa o.Benim tek istediğim sağlıkla oğluma kavuşmak.Hem belki belli mi olur bizim küçük bey beklemem ben 25 Şubat'ı der bir gün çıkagelir.Bakalım göreceğiz büyük gün hangi gün olacak?

09 Şubat 2011

Bugün ben doğmuşum!

Bugün karnımda miniğimin tekmeleri ile 31 yaşına girdim.İlk defa doğum günüm bir farklı geçiyor.Oğlumun doğumuna odaklandığım için pek umursamıyorum aslında bugünü.Arayıp kutlayanlar olmasa hatırlamayacağım bile.Ama biliyorum aranmasamda unutuldum mu diye üzülürdüm.Seneye ortim, oğlum ve ben birlikte kutlarız işte asıl o zaman yaşarım en güzel doğum günümü.

08 Şubat 2011

Az kaldı geliyorum anne...!

Gene yazamadım günlerdir.Aslında bugünleri hafızama kazımak istiyorum.Unutulmayacak telaşlar heyecanlar yaşıyorum.Özellikle geçtimiz hafta ve hafta sonu pek hareketliydi.

Hafta sonuna gelmeden cuma günü doktor kontrolü vardı.Oğlum 3.200 kg olmuş.Ama doktorumuz sezeryanda hala ısrarlı.22-23 Şubat mı gün seçin dedi kalakaldık.Gerçi 39.hafta oluyor o zamanlar ama her şeyin doğal seyrinde gelişmesini istiyordum.Henüz bir tarih söylemesem dedim.Bir daha ki randevularımız 11 ve 18'inde o zaman karar veririz dedi.Sonra nst'ye bağladılar.Nst'den sonra doktorumuz tekrar görüşmek istedi çünkü kalp atışları düzensizmiş.Ağrın var mı diye sordu ama ben kendimi iyi hissediyordum.Sabahtan beri alışverişte olduğumuzdan ve biraz fazla yürüdüğümden yorulmuştum sadece.Eve gidip dinlen bir belirti olursa gel dedi.Tabii bir an panik oldum.Bizim ufaklık yola çıktı mı yoksa diye ama hala içimde ve tekmelerine son hız devam etmekte oğlum.

Hafta sonu odasını hazırlamak üzere annem,kayınvalidem ve anneannem geldiler.Hep bir elden herşey hazırlandı bir anda.O gece ortim nöbetçiydi annem yanımda kaldı.İyi de oldu.Doktor öyle konuşunca sanki her an doğuracakmışım gibi hissettim.

Dün kayınvalidem tekrar geldi perdesi eksikti odanın onu taktı son eksikleri tamamladı sağolsun.Akşam ortim nöbetçiydi gene.Bu seferde kardeşim kaldı yanımda.Neyse ki nöbetleri bitti bu ay için artık.

Bütün bu telaş giden gelen ve hazırlıklar arasında ben nasılım peki?Bazı gün çok karamsar oluyorum,kafamdaki sorular hiç bitmiyor.Bazen çok mutlu oluyorum sona yaklaşıyorum artık kucağımıza alacağız oğlumuzu hayırlısıyla diyorum.Bazen özleyeceğim galiba bu hallerimi derken bazende aman bitsin artık çok uzadı hamilelik diye düşünüyorum.Yani karmakarışığım.

Beni sakinleştiren tek an odasını görmek.Dolapları çekmeceleri açıp o minik kıyafetleri görünce sanki derin bir nefes almış gibi rahatlıyorum. Hiç yaşamadığım bir ruh hali içinde geçirmekteyim şu günleri.Her şey hazır ve sanırım artık bende hazırım.Hasretle kocaman bir sevgiyle bekliyorum minik canımı.