Ankara'ya da nihayet kar yağdı. Aslında kışı çok sevmem. Ama nedense bu sene hasretle kar bekledim. Sanki rutin giden hayatıma beyazlar renk katacak gibi geldi. Bütün gün perdeler açıktı karın beyazlığı doldurdu evin içini. Akşamda soğuğa aldırmadan balkonun önüne koydum dumansız ızgaramı ( adı dumansız da olsa kendi dumanlı) üstüne de balıkları, kabişimle afiyetle yedik. Sonra da yürüyüş yaptık karda. Güzeldi. Tabii değişen bir şey olmadı. Ama hayatıma küçük şeylerle mutluluk katmaya çalışıyorum. İşsiz olmak, hiç bir şeye yaramıyormuş duygusuyla evde oturmak canımı çok sıkıyor. Kpss hazırlıkları devam ediyor ama bu canımın sıkılmasına engel değil. Umutla bekliyorum bakalım, bu rutinlikten elbet bir gün kurtulacağım.
