25 Şubat Salı günü çoooook güzel bir parti ile oğlumun 3.yaşını kutladık.İlk iki senenin aksine kalabalıktık bu sefer.Oğlumun deyişi ile herkesler gelmişti.
Parti Atilla'nın en sevdiği şarkı nane limon eşliğinde dans ederek başladı.Kuzum aslında çok yorgundu çünkü doğum günü öncesinde ağır bir grip geçirdi.Ama herşeye rağmen oynadı güldü eğlendi.Çok mutluydu.
Çok önceden hazırlıklara başlamıştım.Parti süsleri,doğum günü mönüsü,kıyafeti her şey tam istediğimiz gibiydi.Doğum günü pastasını ise oğlumun istediği şekilde yaptırdık.En sevdiği çizgi film karakterleri olan Max& Ruby'nin olduğu çikolatalı bir pastaydı.
Pastayı görünce gözyaşlarımı tutamadım.Ailemiz nerdeymiş Duygu'yu ağlatan pasta diye bana takıldılar ama sanırım hastalıktan dolayı zor geçen bir kaç günün boşalmasıydı o ağlama.Elinde kağıt kalemiyle oğlumuzun karşına oturup kurmayı başardığı birkaç cümle ile Ati'nin tam istediği gibi bir pasta yaptığı sadece görüntüsü değil tadı ile de bizi mest ettiği bu pasta için Bilge Şahin pasta dükkanına
çok teşekkür ediyorum.
Şimdi bana gelirsek...Çok şükür bu günleride gördüm diyorum.Büyüdü artık karşılıklı oturup konuşuyoruz sorular soruyor kendi anıları var onları anlatıyor bazende bana anlat anne anlat diyor..İlk aylar çok zordu herhalde uyuyor muydu? gazı var mıydı? çok ağlar mıydı? 2 yaş hırçınlığı var mıydı ? hatırlamıyorum desem.Tabii ki hatırlıyorum.Ama bize yaşattığı o kadar büyük bir mutluluklar var ki.Tüm zorlukları unutturuyor.Geride tek hatırlanan mis bebek kokusu minicik elleri ve ayakları,ilk gülüşü ilk adımları ve ilk kelimeleri oluyor.
Öncelik şimdi kendim için bişeyler yapmak.3 koca yılı doyamaya doyamaya da olsa oğlumla geçirdim.Artık onunda yaşıtları ile vakit geçirme zamanı geldi.Geçen haftalarda bir kreş ile görüştüm.Benim için iş imkanları ufukta gözükür gibi oldu.Bakalım hepimiz için hayırlısı ne ise o olsun.
Umarım aylar sonra buluşmayız seninle blog.Günlük yazmada ne kadar istikrarlı olsamda kağıt kalem kadar iyi olmadı aramız klavye ile.Ama genede yazmaya devam....
