15 Haziran 2011

Yorgun ama çoooooook mutlu bir anne!

Neredeyse 1 ay olacak buralara uğramayalı. Günler Atilla'dan önce nasıl geçiyormuş hiç hatırlamıyorum bile. Oğlum 4 aylık olmak üzere ve tam bir minik yaramaz oldu çıktı.


40'ı çıksın değişir 3 ayı dolsun değişir diyorlardı valla gerçek oldu. 3ay bitti gündüz uykuları bitti. İstediği anında yapılmazsa öyle bir ağlıyor ki bu ağlamayı sadece banyo yaparken duyardım. Asla yalnızlığa tahammülü yok. Yanından uzaklaşınca önce bağırıyor baktı gelen yok sesini daha da yükseltiyor sonra ağlama numarası başlıyor. Numara yapıyor biliyorum çünkü gözlerinde yaş yok, yanına gelincede kollarını kaldırıp beni al diye çırpınıyor. Dışarının da tadını aldı apartmandan içeri girince mızmızlanıyor. Artık hergün öğleden sonra dışarı çıkarmayı planlıyorum bu hem ona hem bana çok iyi gelecek.


İşte bu koşuşturma içinde kalan boş vakitlerde ne yapacağımı şaşırıyorum. Bazende hiç bir şey yapmadan öyle boş boş oturmak istiyorum. Evet yorgunum ama sabah 6'dan akşam 9'a kadar geçen saatlerde oğlumun bana yaşattığı her andan çok keyif alıyorum.


Hamileliğimde hiç sorun yaşatmayan oğlum çok şükür şimdiye kadarda iyi gitti.Yaramazlaştı evet ama o hali bile bana çok tatlı geliyor resmen arkadaşı gibi birlikte kuduruyoruz. Beni ara sıra beslenme konusunda üzüyor. Sadece anne sütü ile beslenemedi hiç.Hep mama takviyesi aldı.İlk başlarda üzüldüm ama sonra düşündüm önemli olan sağlıklı bir şekilde büyümesiydi.


Geçenlerde buradaki bir dispansere götürdük orada ki çocuk gelişim uzmanı mamayı biraz azaltmaya çalış süt verdikçe gelir dedi. Geceleri zaten sadece anne sütü alıyordu gündüzleride mamayı azaltıp meme vermeye zorladım, zorladım diyorum çünkü uyku sersemi meme emen oğlum gündüzleri memeyi reddetti önce ama ben daha inatçı çıktım ve neredeyse her pozisyonda yatakta yatarken ana kucağında otururken denedim ve şimdi yarı yarıya azalttı mamayı. Sanırım tam bırakamayacak ama. Sütüm evet eskiye oranla daha iyi ama mama yada biberon alışkanlık yaptı herhalde. Nasıl olmasın oğlumun ağzına ilk aldığı şey mamaydı. Ne yazık ki doğduktan 2 saat sonra mama vermişler.Benim yanıma hemen gelememişti tabii acıkınca biberonla tanıştı hemen. İlk zamanlar bayağı strese girmiştim illa anne sütü diye hatta oğlumu aç bile bırakmış epey kilo vermesine neden olmuştuk halbuki süt o kadar azmış ki tabii aç kalır.O dönemde süt artsın diye yediğim içtiğim şeylerin bana kilo olarak dönmeside cabası oldu.Tam bir kabustu süt olacak mı? olmayacak mı?. Ama oğlumun kilo almaması ve doktorun mama şart demesiyle bu saçmalığa bir son verdik. Sonra süt olacak mı stresinden uzaklaşınca tabii sezeryanında etkileri azaldıkça süt çoğalmaya başladı.


Şimdi bir düzen sağladık bakalım emdiği kadar emiyor eğer baktım huysuzlanıyor mama ile üstünü tamamlıyor ama bazende bende süt olduğu halde sırf keyif için mama istiyor. Dediğim gibi ama önemli olan karıncığı doğsun yeter.Doktorumuz zaten ilk ay söylemişti öyle veya böyle büyüyecek bu çocuk diye.


Gerçektende küçük bir delikanlı oldu benim oğlum.Bu yaşadıklarımda bir tecrübe olarak kaldı haa tabii birde hala veremediğim kilolar kaldı o da ayrı bir yazı konusu...