Ardahan'a veda vakti...

Yarın bu saatler oğlumla birlikte Ankara'ya adım atmış olacağız.Ortim de Cuma günü
eşyalarımızla birlikte yanımızda olacak inşallah.Üçümüz bildiğimiz alıştığımız Ankaramızda yeni evimizde yeni hayatımıza şöyle derin bir ohh çekerek merhaba diyeceğiz.

Ne umutlarla hayallerle gelmiştik buraya.Ama pek çok şey beklediğimiz gibi gitmedi.Yıllar sonra Ardahan ile ilgili aklımda sadece oğlumuzla yaşadığımız güzel günler olacak.Ati bebekti buraya geldiğimizde...ilk adımını burada attı, ilk kelimelerini burada söyledi.Bir evin içinde sabahtan akşama kadar her anımı onunla dolu dolu geçirdim.

 

Ama genede nedense içim buruk.Bu satırları yazarken bile gözlerim doluyor.Bitişler başlangıçlar zor oluyor benim için.Bilmem belki yıllar sonra oğlumuz büyüyünce buraları ona  göstermek için  geliriz.Ardahan demek benim için Ati'nin bebekliği demek.

Annem çalışan bir anne olduğu için, küçükken hep çocuğumu ben büyüteceğim.Kimselere bırakmayacağım.Çalışmayıp her anını yaşayacağım derdim.Ardahan benim için böyle bir yer oldu.O yüzden nankörlük edemem burayı oğlumla yaşadığımız güzel, komik ve  yorucu günler adına hiç unutamayacağım.

Ardahan'dan şimdilik bu kadar.Ankara'da görüşmek üzere...