Aşk masalı ama en gerçeğinden!

12 yaşındayım ortaokuldayız.Arka sıramda esprileri ile beni çok güldüren zeytin gözlü biri var.Bir şeyler var aramızda ama adını koyamıyorum.Gözlerine baktıkça yüzüm kızarıyor.Bana prenses pastası alıyor bir gün utanıyorum yiyemiyorum.Benden hoşlanıyor galiba bende ondan ama yaşayamıyoruz bir şeyler yarım kalıyor hatta onu üzüyorum galiba.Ama o zamanlar tuttuğum günlüğe şöyle yazıyorum''Allahım ileride evleneceğim erkek bu olsun''

Sonra tayinimiz çıkıyor oradan ayrılıyoruz.Ortak bir arkadaşımız aracılığıyla ondan bazen haberler alıyorum.19 yaşındayım.Birgün o zeytin gözlü,ortak arkadaşımızın cüzdanında resmimi görüyor.Beni soruyor.Arkadaşımızda telefon numaramı veriyor.Bilmediğim bir numara beni arıyor açıyorum.Sanki daha dün ayrılmışız gibi konuşuyoruz.Üniversite sınavlarına hazırlanıyorum o sırada.Sınav sonuçları belli oluyor.Onun okuduğu şehirde bir bölüm kazandığımın haberini alınca seviniyoruz.Gelince görüşelim diyor.

Yaz tatili boyunca sürekli mesajlaşıyoruz.Her mesajda kalbim dahada hızlı atıyor.

Okullar açılıyor.Okulun açıldığı ilk hafta sonu buluşuyoruz.Yıllar önce adını koyamadığımız o şeyin adını koyuyoruz.''Sevgiliyiz'' artık.Dolu dolu bir 6 sene geçiriyoruz.Üniversite de okurken nişanlanıyor okul bitince de evleniyoruz.Zeytin gözlü arkadaşım sevgilim hayat arkadaşım herşeyim ve çocuğumun babası oluyor.

Birlikte çok şey yaşadık.Acı, tatlı, komik,neşeli,maceralı...Biz birlikte büyüdük.Çok güzel sevdik çok güzel kavgalarda ettik. Hayatı birlikte yaşadık yaşıyoruz.

Bugün evliliğimizde 8.yılı geride bıraktık.Daha yaşayacak upuzun bir hayat bizimle.Hayallerimiz var,büyüteceğimiz bir oğlumuz var.Her şeyden daha önemlisi kocaman sevgimiz var.

Seni çoooo.......k seviyorum canım hayat ortim benim!