Ardahan'a veda vakti...

Yarın bu saatler oğlumla birlikte Ankara'ya adım atmış olacağız.Ortim de Cuma günü
eşyalarımızla birlikte yanımızda olacak inşallah.Üçümüz bildiğimiz alıştığımız Ankaramızda yeni evimizde yeni hayatımıza şöyle derin bir ohh çekerek merhaba diyeceğiz.

Ne umutlarla hayallerle gelmiştik buraya.Ama pek çok şey beklediğimiz gibi gitmedi.Yıllar sonra Ardahan ile ilgili aklımda sadece oğlumuzla yaşadığımız güzel günler olacak.Ati bebekti buraya geldiğimizde...ilk adımını burada attı, ilk kelimelerini burada söyledi.Bir evin içinde sabahtan akşama kadar her anımı onunla dolu dolu geçirdim.

 

Ama genede nedense içim buruk.Bu satırları yazarken bile gözlerim doluyor.Bitişler başlangıçlar zor oluyor benim için.Bilmem belki yıllar sonra oğlumuz büyüyünce buraları ona  göstermek için  geliriz.Ardahan demek benim için Ati'nin bebekliği demek.

Annem çalışan bir anne olduğu için, küçükken hep çocuğumu ben büyüteceğim.Kimselere bırakmayacağım.Çalışmayıp her anını yaşayacağım derdim.Ardahan benim için böyle bir yer oldu.O yüzden nankörlük edemem burayı oğlumla yaşadığımız güzel, komik ve  yorucu günler adına hiç unutamayacağım.

Ardahan'dan şimdilik bu kadar.Ankara'da görüşmek üzere...

İyi ki annenim!İyi ki anneyim!

Küçük adamım benim 2 yıldır hayatımdasın iyi ki varsın! Günler senle  o kadar hızlı geçiyor ki  senden önce Duygu neler yaparmış unuttum bile, sanki kendimi bildim bileli senin annenim.

Bu sabah gene dudağımda minik ıslak dudaklarını hissederek uyandım.Uykudan gözümü açamasamda bu uyandırışa kayıtsız kalınır mı?Öptüm kokladım hemen.

Seni çok seviyorum canım oğlum!Ne mutlu bana Allah bana senin gibi bir evlat verdi.

Henüz anne demesende o boncuk gözlerinle anlattıkların yeter bana.Ee..desende fena olmaz hani.

Ben bu satırları yazarken sen babanla dışarıda geziyordun.Sonra kapı çaldı ve kucağında koca bir buket çiçekle geldin bir yandan da çiçe çiçe diyordun.Bende gözyaşları boşanıverdi tabii.Hep böyle mutluluktan ağlayayım senin için.