İstanbul'a ilk 1994 yılında gitmiştim. İlk görüşte de sevmiştim. Ama sonra yaşamaya başladıkça, o şehirden yavaş yavaş uzaklaştım. Hatta öyle bir uzaklaştım ki üniversite eğitimi için attım kendimi Ankara'ya. Tatillerde gittim sadece. Kabişim gelirdi beni görmeye biz onunla sabahtan akşama gezerdik İstanbul'u. O zamanlar göz kırpmaya başlamıştı İstanbul bana yeniden. Ama hiç oralı olmuyordum. Varsa yoksa Ankara... güvenli şehirdi, öğrenci şehriydi, sakindi, her yer yakındı. Sonra birden Ankara tükendi.Kabişimle ben tükettik. Gerçi o İstanbul'u hep çok sevdi, farkında olmadan da bana tekrar sevdirdi sanırım. Şimdi iş gereği ''mecburen'' Ankara'dayız. Ama gönlümüzde de dilimizde de İstanbul var. Bu küçük kaçamaklarla dindirmeye çalışıyoruz İstanbul özlemini, hayal kuruyoruz orada yaşamaya dair...Olurda gidersek İstanbul'a, bakalım bizi tatillerde ki kadar güzel karşılayacak mı?
Pazar Animesi
6 ay önce
2 yorum:
istanbulda doğdum büyüdüm ankarada yaşıyorum şimdi ama hiç sevemedim. hep şöyle diyorum istanbul ne kadar güzel,alımlı ve cilveli bir kadınsa ankara o kadar nemrut ,yaşlı, ucube bir yaşlı kadın :))
Ne kadar güzel söylemişsin :))
Yorum Gönder