Bir cumartesi sabahı

Güneşi, sıcağı severim aslında ama mevsimler rotasını şaşırınca yeter artık diyordum gelsin kar.

Sabaha bembeyaz uyanmak çok güzeldi.Mutfağımın camından manzarayı izledim,dışarıdan çocuk sesleri geliyordu seneye oğlumuzla çıkarmıyız bizde dışarı diye hayaller kurdum.

Sonra ortim uyandı güzel bir kahvaltı yaptık.Kahvaltıda da malum(!) omlet vardı.Eeee..yumurta ile yatıp yumurta ile kalkıyoruz. Sucuklusu, çift sarılısı derkenen en son omleti de duyunca benim koca göbişli bünyem daha fazla kayıtsız kalamadı.Yapalım bari dedim bir omlet de afiyetle yiyelim.

Güzel bir sabahtı.Canım aslında dışarı çıkmak istiyordu ama o kadar soğuk ki hava şimdilik oturayım sıcacık evimde camın önünde dedim.Nasıl olsa daha çok kar yağar Ankara'ya dolaşırız ortimle.

Bu aralar yazıdan da anlaşılacağı üzere pek boş geçiyor günlerim.Sıkıldım çok sıkıldım.Bebek haberi ile bir sürede olsa çalışma isteğim ertelenir sanmıştım ama hayır.Aslında içim içimi yiyor.Hala iş ilanlarına çaktırmadan bakıyorum.Ama beni kim ne yapsın şimdi.Hem öncelik canım oğlumun.Hele bir doğsun sağlıklı birazda büyüsün bir şeyler yapmam lazım.Kitap oku,film izle,yemek yap...bir yere kadar.Zaten bunları çalışırkende yapıyorsun.Hatta kısıtlı zamanlarda yaptığın için daha bir keyifli oluyor.Neyse düşünmenin bir anlamı yok şimdi bunları.

İşte böyle hayat devam ediyor bir şekilde.Ortimle gün sayıyoruz kıpır kıpır oğlumuz gelsinde doldursun evimizi diye.