Seni beklerken...

Durgunum, biraz keyifsizim bugün.,Belli bir nedeni yok belkide uykusuzluk böyle yapıyor.Havada Ankara'da inat gibi öyle kasvetli. Oğlumun keyfi yerinde ama çok şükür.Dört dönüyor içimde ara sıra hıçkırık tutuyor. Kıyamıyorum ne kadarcık canı var ki.

Karnımı görünce herkes gibi banada doğuma az kaldı gibi geliyor ama takvime göre asıl zaman Mart'ın ilk haftası.Ne kadar çok var, nasıl geçecek diyorum .Aslında zaman yaklaştıkça daha da sabırsızlanıyorum.Bazende itiraf etmem gerekirse korkuyorum.Doğum anı korkutuyor, sonrasını düşünüyorum nasıl bir anne olacağım diye.Sonra çevremde sürekli duyduğum şimdi iyi zamanların uyu dinlen sözlerinden de çok sıkıldım.Ne yani miniğim bana sıkıntı vermek için mi geliyor dünyaya.Tabii ki uykusuz ve yorgun günlerim olacak ama bende ortimde çok istedik canımızdan bir parçayı.Bir çocuğun hooop diye bir gecede büyümeyeceğini de biliyorduk.Bize yaşatacağı mutluluk ve keyfin o herkesin dediği yorucu dönemi unutturacağını biliyorum.(Kendime not:uykusuz bir gecenin sabahında dön ve bu satırları oku! )

Dünyadaki en güzel şeylerden biri onu beklemek.Beklerkende artık boş durmuyoruz hazırlıklar başladı bu arada. Geçen hafta mobilya siparişini verdik.Sade ama şık bir şey olacak en önemlisi de sağlıklı.Bu nedenle masif bir mobilya ilk tercihimiz oldu.

Ama en zevkli kısmı kıyafetler.O kadar minicikler ki.Ortimle onlara bakıp kıyafetleri sevmeye başladık.İşin heyecanlı kısmı bundan sonra başlayacak asıl.Odası bir gelsin tek tek o kıyafatleri yıkayıp ütüleyip yerleştirmek,odasını hazırlamak çok keyifli olacak.

Bunlarla oyalanırken anlamam belki zamanın nasıl geçtiğini bir bakmışım Mart ayı gelivermiş.Gerçi ortim Mart'a kalmaz babası gibi sabırsızlanır oğlum erken gelir diyor ama bakalım...En önemlisi sağlıkla alalım kucağımıza doya doya koklayıp mıncıklayalım miniğimizi.