2 aylık bir küçük adam

2 aylık oldu oğlum ve artık bol bol gülüyor. Hatta ilk sesli gülmesini yaparak babasını ve beni çok şaşırttı. En güzel saatleri sabah 6 da uyanınca yaşıyoruz.Uyku gözümden akıyor ama o cambiş gözleri ile bana bakıp gülünce, arkasından birde utanınca dünyalar benim oluyor.

Çok şükür her şey yolunda.Yavaş yavaş bir düzen oturuyor.Geceleri daha az uyanıyor ağlaması azaldı.İlk başlarda yavaş olan kilo alımı şimdi gayet iyi.Bugün aşılarını da oldu.Kendince bizimle konuşması gözlerini bize dikip sanki birşey söyleyecekmiş gibi bakması bizi mest ediyor.Sadece bizi de değil aileler kelimenin tam anlamıyla çıldırmış durumda!Bize geldiklerinde yada biz onlara gittiğimizde bizi görmeden doğrudan Atilla'ya koşuyorlar.Varsa yoksa torunları.Onları böyle görmek bizi hem şaşırtıyor hemde çok keyiflendiriyor.

Geçen gün puseti ile ilk dışarı gezmesini yaptık hatta dışarıda yemek bile yedik.Evde ortimle rahat bir yemek yemeyeli haftalar olmuşken oğlum dışarıda öyle uslu durdu ki yemeğimizi de yedik alışverişte yaptık.

Her şey evet çok güzel gidiyor ama bir sorun var.Atilla suyu hiç sevmiyor.Banyo yaptırmak bir kabus.Hatta öyle bir hal aldı ki kıyafetlerini değiştirmek için bile soyduğumda gözlerinde aynı korku oluyor arkasından ağlamaya başlıyor.Ne zamanki giydirdiğimi anlıyor susuyor.Hele en son banyo öncesi öyle bir ağladı ki eğer ortim kararlı olmasaydı banyo filan yaptırmayacaktım.Bu banyo kabusunu nasıl çözeceğiz bilmiyorum.

Oğlumla günler böyle geçiyor işte.Her anın tadını çıkarıyorum ve o anları tek tek hafızama kazıyorum.Büyüyecek tabii ama daha şimdiden ilk doğduğu anı bile çok özlüyorum.