Günler nasıl geçiyor anlamıyorum.Geçen hafta sonu 40 gezmesine çıktık.Arabaya biner binmez bir astı suratını ufaklık sanki ne gereği var gibi, sonrada uyudu.Hemde ne uyuma hem babannesi hemde anneannesi gözlerini çok az açık gördü.Ama eve gelince yarım saat sonra bize gösterdi gerçek yüzünü oğlum. Gün be gün büyüyor,küçülen kıyafetlerini kaldırdık.Yerine yenileri geliyor.Her gün farklı bir hareketle bizi şaşırtıyor.Ama en güzeli sonunda bize gülmesi oldu.Tabii o halini fotoğraflayamadık çünkü nadir anlardan biriydi ama babasının deyimiyle oğlumuz gülünce evimize güneş doğdu!
5 yorum:
amanın doğmuş da kocaman bile olmuş! maşallah kuzuya. keşke burada olaydınız da gelip göreydik ikinizi de :))
oyy maşallah yakışıklım benim. Hep gülsün, hep gülsünler meleklerimiz.
o kadar hızla büyüyorlarki.. geçmise baktığımda o çocuk hallerini özlüyorum.. simdinin kıymetini bilmek ve tadını çıkarmak en güzeli...
Güneşiniz hiç eksik olmasın. Bende ilk başlarda elimde makinayla gezmiştim güldüğü anı yakalamak için, ama başardım :)
Atilla Bey'e sonsuz sevgiler
Yorum Gönder