28 Eylül 2010

Unutulmak için yazılmış bir yazı

Sıkıntılı bir haftadan sonra ancak geçebildim bilgisayar başına.Uzun uzun anlatıp tekrar yaşamak istemiyorum o anları.Sadece kısaca not düşüp unutmak istiyorum.

Rutin testlerden biri olan üçlü test yapılmıştı geçen hafta.Bir şey çıkmaz diye beklerken bir kaç gün sonra gelen sonuçta bir değer düşük çıktı.Doktorumuzda amniyosentez yapma kararını size bırakıyorum deyince o korkunç trafik başladı.

İstanbul'dan tanıdığımız bir doktor arandı.Sonra burada bir başka doktorun özel muayenehanesine gittik.Aksi gibi ortim 3 günlük yoğun bakım nöbetine girmişti.Yanımda değildi ne yazık ki.O hastanede ayrı kahroldu ben ayrı.Muayene sonrası doktor değerin düşük olduğunu bu durumda amniyosentez yapılabileceğini ama detaylı ultrasonda inceledikten sonra karar verileceğini söyledi.Doktorun odasından çıkıp ultrasona gittiğim koridor sanki hiç bitmeyecek gibi geldi.4 boyutlu ultrason görüntüsünde hiç bir sorun olmadığı gözüktü çok şükür.Oğlum sadece biraz tombik olacakmışEvet oğlum olacağı kesinleşti.Zaten o kadar belliydi ki görüntülerde de sevgili ortime babasına pek benziyordu.Tabii o sırada bunların farkında değildim tek duyduğum doktorun bir sorun yok demesi oldu.

Yaşadığımız stres sıkıntı çok fenaydı.Sonra düşündümde şimdiye kadar bir sürü şeye üzüldüm sıkıldım ağladım ama bu bambaşka bir sıkıntıydı daha öncekilere hiç benzemeyen.Allah bir daha yaşatmasın.

Şu doktor kontrolleri,testler olmasa sanırım daha huzurlu bir hamilelik geçireceğim.Eskiden daha mı kolaymış her şey şimdi biz mi zorlaştırdık bilemiyorum.

Tek istediğim sağlıkla oğlumu kucağıma alabilmek.O yüzden geçen haftaya kocaman bir nokta koydum.Oğlumla müzik dinleyip konuşarak sakinleşmeye çalışıyorum.Ve inanıyorum her şeyin çok güzel olacağına.Herkes bana bakıp hamilelik çok yakışmış sanki hep bunu bekliyormuş gibisin derken evet diye haykırmak istiyorum ben bunu çok istedim diye!

5 yorum:

Başka Anne dedi ki...

hufff çok geçmiş olsun. aynı zamanlarda stresler yaşamışız. bizim doktor kontrolünde de çınar'ın kilosu çok düşük çıktı. mama başlamak zorunda kaldık falan. yazacağım fırsat bulursam çok fenaydı. hamilelik bitince de bitmiyor stresler.

Duygu dedi ki...

Geçmiş olsun canım sana da.Annem hep der ki çocuklar büyüdükçe sıkıntıları da büyüyor.Aman onlar iyi olsunlarda sonunda, stresi varsın yaşayalım.

Sevgiler...

ŞEKERPEMBE dedi ki...

canım ya, o gözyaşlarını sıkıntısını çok iyi bilirim, seni okurken birden o günlere döndüm. ben amniyosenez yaptırmıştım biliyorsun yani seni çok iyi anladım. neyse gelmiş geçmiş olsun ve dediğin gibi bugünler hemen anılara gömülsün unutulsun. tombul olacakmış ha:))) olsun tombul bebek sevmek pek zevkli:))))) siz keyfinize bakın.

sevgilerimle

Duygu dedi ki...

Benimde aklıma sen geldin.Hatta döndüm eski yazılarını okudum.Çok şükür geçti o bir hafta.Güzel dileklerin için sağolasın canım.

Sevgiler...

laleninbahcesi dedi ki...

unut unut gitsin...
Zaten kucağına aldığında , o her tarafına sinen kokusu sana bulaştığında hiç bir şey ahatırlamayacaksın ki.

Sevgilerimle