Ankara'da kar...uykusuz bir ben...

Bir cumartesi sabahı.Sanki herkes uykuda dışarısı öyle sessiz ki.Acaba bunda nihayet yağan karın etkisi var mı?

Gene uykusuz bir geceydi.Sabah geç kalkarım kesin diye düşünürken ayaktayım işte uyuyamadım.Sabahın tek güzelliği dışarısının bembeyaz olması.Ankara'da kar yağmasını bu kadar bekleyeceğim aklıma gelmezdi.

Ortim uyuyor normal tabii bugün hafta sonu bu saatlerde hala uyumak.Ama bende ve kıpır kıpır oğlumda uyku yok.Dün yeni doğum yapan bir arkadaşım aradı.Nasıl gidiyor dedi.İyiyim sadece uyuyamıyorum dedim.Uyu sonra hiç uyuyamayacaksın dedi.Belki de düşünceli oğlum beni şimdiden alıştırıyor.Zombi gibi hissediyorum kendimi.Gece olunca bile eyvah uyuma vakti geldi diyorum.Neyse bugünü de böyle geçireceğim demek.

Alışverişe gideceğiz bugün birde.Oğlumun odası için son hazırlıkları tamamlayacağız.Umarım istediğim şeyleri bulabilirim.Bir an önce şu işler bitseydi.Sanki her geçen gün daha da tembelleşiyorum.İşler gözümde büyüyor.Sevgili annemde çalışan biri olunca sadece hafta sonları kalıyor bana yardım etmek için.Çalışan bir annenin zorluğunu küçükken zaman zaman yaşadım.Ama hala yaşayacağımı bilmezdim.Tamam bende çalışan bir anne olmak istiyorum ama özellikle şu dönemde daha çok yanımda olmasını isterdim.Kendide farkında zaten hazırlıklarla istediğim gibi ilgilenemiyorum diyor.Şimdiden doğum olunca alacağı iznin hesabını yapıyor.Onun içinde zor tabii.Olsun ama her istediğimde yanımda olamasa da iyi ki var.

Şimdi en iyisi açayım perdeleri karın keyfini çıkararak Firarperest'i okuyayım.Belki satır aralarında gezinirken gözlerim, uyuyuveririm.Oğluşum da sakin, galiba uykuya daldı bile o.